آموزش تولید جوراب واریس

جوراب واریس چیست ؟  ( خرید جوراب واریس )

جوراب‌های فشرده‌سازی یا جوراب واریس یکی از لوازم بسیار پراهمیت در درمان بیماری واریس و نارسایی‌های وریدی است. جوراب واریس یکی از متداول‌ترین، قدیمی‌ترین و مؤثرترین روش‌های درمانی برای بیماری واریس و رگ‌های عنکبوتی است. جوراب واریس باعث کاهش علائم بیماری وریدی و جلوگیری از واریس حاد شده و جهت درمان رگ‌های واریسی استفاده می‌شود. با استفاده از آن‌ها جریان خون در پاها بهبود پیدا کرده و باعث کاهش درد و ورم واریس در پاها می‌شوند. این جوراب‌ها در اندازه‌ها و کشش‌های مختلف وجود دارند و لازم است شما یا پزشک بهترین آن‌ها را که با وضعیت بدنی شما سازگارتر است انتخاب نمایید.

جوراب واریس چگونه تولید می شود ؟

برای تولید جوراب واریس از دستگاه جوراب بافی کامپیوتری استفاده می شود و دستگاه جوراب بافی کامپیوتری ZB قابلیت تولید این نوع جوراب ها را دارد. برای تولید جوراب واریس از دهنه ۴  استفاده می گردد (دهنه یک اصطلاح بافندگی است و دهنه جوراب معمولی  ۳/۵ ، دهنه جوراب حوله ای  ۳/۳/۴ است). دستگاه با استپ موتوری که بر روی آن نصب است سایز جوراب را از پایین به بالا کم کم افزایش می‌دهد به عبارتی بافت را شل‌تر می‌کند.

از چه نخی برای تولید جوراب واریس استفاده می شود؟

نخ اس و زد خام یا همان نخ قابل رنگ و کش ۱۱۰ برای تولید این جوراب طبی استفاده می‌گردد. در ضمن برای اینکه وقتی شخص آن را پا می‌کند پا در فشار قرار بگیرد و خون در رگها نماند و خونمردگی یا همان واریس ایجاد نشود در جوراب طبی واریس از اول تا اخر جوراب کش بافته می‌شود .

مراحل تکمیلی جوراب واریس 

بعد از اینکه جوراب بافته شد لبه آن را کش می‌دوزند و ژله میزنند تا وقتی بیمار از آن استفاده می‌کند سر نخورد و پایین نیاید.

جوراب واریس چگونه کار می‌کند ؟

جوراب واریس پا یک راه‌حل مؤثر برای درمان علائم بیماری واریس و رگ‌های عنکبوتی است. آن‌ها با بالا بردن گردش خون در پاها به حل این مشکل می‌پردازند. به عبارتی جوراب‌های واریس به جریان بازگشت خون به قلب کمک می‌کنند. بیشتر جوراب‌های واریسی به صورت پله‌پله‌ای هستند به این معنا که نیروی فشرده‌کنندگی آن‌ها به سمت بالا کاسته می‌شود. با تنگ‌تر بودن جوراب‌ها در قسمت قوزک پا و کاسته شدن از تنگی آن به سمت بالا، جریان خون از پایین پاها به سمت بالا هدایت می‌شود. همچنین این جوراب‌ها باعث وارد آمدن فشار بر روی رگ‌ها و تسهیل جریان خون در آن‌ها می‌شود. این کار باعث بالا رفتن سرعت جریان خون می‌شود. این دو اثر با کمک یکدیگر باعث می‌شود که جریان خون از پاها به سمت قلب تسهیل گردد. این کار باعث روان شدن خون تازه دارای اکسیژن از قلب در سرخرگ‌ها شده و جایگزین خون‌های قدیمی می‌شود.جوراب واریس به بدن کمک می‌کند تا خون را در خلاف جهت جاذبه زمین به سمت قلب حرکت دهد. با این کار بازگشت خون به سمت پایین در رگ‌ها مشکل می‌شود و این کار امکان ایجاد رگ‌های واریسی را کم می‌کند. جوراب واریس نه تنها حرکت خون را بیشتر و در نتیجه امکان ظاهر شدن رگ‌های واریسی را از بین می‌برد بلکه باعث کاهش رگ‌های واریسی موجود نیز می‌گردد. جوراب واریس با وارد آوردن فشار به پوست، باعث جلوگیری از انبساط رگ‌های نزدیک به سطح پوست می‌شود. این کار احتمال کشش خون و برآمده شدن رگ‌های خونی را از بین می‌برد.

​لازم است بدانید جوراب واریس توانایی معالجه یا از بین بردن رگ‌های واریس را ندارد بلکه باعث کاهش علائم، اثرات و شدت آن‌ها می‌شود. آن‌ها نمی‌توانند دلایل پایه‌ای نارسایی‌های وریدی که باعث ایجاد رگ‌های واریسی می‌شود را درمان کنند.

انواع جوراب واریس

چندین نوع مختلف جوراب واریس پا وجود دارد. انواع جوراب‌های واریس در اندازه و قدرت فشرده‌سازی با هم متفاوت هستند.قدرت فشرده‌سازیقدرت فشردگی ایجاد شده توسط جوراب‌های واریس با واحد میلی‌متر جیوه (mmHg) اندازه‌گیری می‌شود. میلی‌متر جیوه پایین‌تر نشان‌دهنده فشار کمتر و میلی‌متر جیوه بالاتر نشان‌دهنده فشار بیشتر است.

فشار کم( ۸ تا ۱۵ میلی‌متر جیوه):

این فشار کمترین فشار موجود است. این نوع جوراب‌های واریس بیشتر توسط زنان بارداری که می‌خواهند از ایجاد رگ‌های واریس در دوران بارداری جلوگیری کنند، استفاده می‌شود.

فشار متوسط ( ۱۵ تا ۲۰ میلی‌متر جیوه):

این نوع جوراب‌ها عموماً توسط اشخاصی که به رگ‌های واریسی مبتلا هستند استفاده می‌شود. استفاده از این جوراب‌ها باعث کاهش درد ناشی از رگ‌های واریسی و جلوگیری از بیشتر شدن آن‌ها می‌شود.

فشار زیاد (۲۰ تا ۳۰ میلی‌متر جیوه):

این نوع جوراب بیشتر پس از عمل‌های جراحی رگ واریسی و به منظور جلوگیری از بروز مجدد و برگشت رگهای واریسی پس از عمل استفاده می‌شود.

فشار بسیار زیاد( ۳۰ تا ۴۰ میلی‌متر جیوه):

این فشار، بالاترین درجه فشرده‌سازی موجود است و بیشتر پس از عمل‌های جراحی جهت جلوگیری از بروز لخته خون به کار می‌رود.

اندازه جوراب‌ها

اندازه و طول جوراب‌های واریس مختلف است ولی متداول‌ترین اندازه مورد استفاده، اندازه‌های تا زانو و تا ران است.جوراب‌هایی با اندازه تا قوزک پا نیز موجود است البته آن‌ها برای رگ‌های واریسی مناسب نیستند. جوراب‌ واریس با اندازه کامل(جوراب شلواری) نیز موجود است.

جوراب‌های واریس با اندازه بالای زانو:

جهت استفاده از این جوراب‌ها لازم است ساق را در عریض‌ترین قسمت اندازه‌گیری نموده و همچنین طول پاها را از پاشنه تا پشت زانو اندازه‌گیری نمایید.

جوراب‌های واریس با اندازه بالای ران:

جهت استفاده از این جوراب‌ها لازم است ساق و ران پا را در عریض‌ترین قسمت اندازه‌گیری نموده و همچنین طول پاها را از پاشنه تا بالاترین قسمت ران اندازه‌گیری نمایید.

جوراب‌های شلواری واریس:

جهت استفاده از این نوع جوراب‌ها لازم است اندازه طول پاها از پاشنه تا بالاترین قسمت ران، پهن‌ترین قسمت ساق پا ،پهن‌ترین قسمت ران و محیط دور باسن را بدانید. اینکه چه نوع جوراب واریسی برای شما مناسب است بستگی به ناحیه‌ای دارد که رگهای واریسی در آنجا ظهور پیدا کرده‌اند. شایع‌ترین محل به وجود آمدن رگهای واریسی قسمت پایینی پاها است زیرا آنجا قسمتی است که بدن باید نیروی بیشتری برای مقابله با جاذبه زمین اعمال کند. با توجه به این نکته، جوراب‌های با اندازه تا زانو متداول‌ترین جوراب‌های مورد استفاده است. چنانچه رگ‌ها در قسمت ران برآمده و بیرون زده شوند، لازم است از جوراب با اندازه تا ران استفاده گردد.

بیماری واریس چیست؟

در اینترنت جستجویی در مورد بیماری واریس داشته باشید اطلاعات خوبی کسب خواهید کرد . شاید بدلیل مشغله کاری حوصله جستجو در این زمینه را نداشته باشید، برای اینکه این نوشته کامل باشد در اینجا خلاصه ای از بیماری واریس را تشریح کرده ایم.

بیماری واریس چیست ؟

در بدن ما انسان‌ها سه نوع رگ وجود دارد.سرخرگ یا شریان که خون را از قلب به نقاط مختلف بدن میبرند. سیاهرگ یا ورید که خون را از اعضا بدن به سوی قلب یاز می‌گردانند.مویرگها هم عروق بسیار کوچکی در محل اتصال سرخرگ وسیاهرگ هستند که در محل آنها به علت داشتن فقط یک لایه سلولی،تبادل مواد غذایی واکسیژن انجام میگیرد.

در شکل بالا سرخرگ،مویرگ وسیاهرگ دیده میشود.در واقع سیستم عروقی بدن ،یک سیستم بسته می باشد .سرخرگ به مویرگ تبدیل میشود ومویرگ بعد از انجام تبادلات گازی ومواد غذایی به سیاهرگ تبدیل میشود.

علل ایجاد بیماری واریس در افراد چیست؟

یرای پاسخ به این سوال اول به ساختمان سیاهرگها اشاره میکنم.همانطور که در سمت راست شکل زیر می بینید در داخل سیاهرگ ها دریچه هایی وجود دارند بنام دریچه لانه کبوتری که یک طرفه بوده و فقط به سمت قلب باز میشوند وخون را ازنقاط مختلف بدن بالاخص پاها به سمت قلب میبرند.حال اگر این دریچه ها خوب کار نکنند مثلا بدنبال ایستادن طولانی کار این دریچه ها مختل شده،خون در سیاهرگ میماند وبعد از مدتی متسع شده وکارایی دریچه ها بدتر میشود.

در این شکل سیاهرگ طبیعی در سمت راست وسیاهرگ واریسی در سمت چپ نشان داده شده است.به تفاوت شکل وکار دریچه های لانه کبوتری توجه کنید.

بیشتر چه افرادی ودر چه سنینی در معرض ابتلا به بیماری واریس هستند؟

بیشتر زنها،افرادی که طولانی مدت ایستاده یا نشسته در یک وضعیت خاص باشند،حاملگی،افزایش سن

آیا این بیماری باعث ایجاد بیماری های دیگر هم می شود؟

در واقع دراین قسمت به عوارض واریس اشاره میکنم.مهمترین عوارض واریس عبارتند از:

الف-زخم و خونریزی :درمحل واریس بخصوص در مناطق تحت فشار مانند قوزکها ممکن است زخم ایجاد شودودرمحل زخم گاه ممکنست خونریزی ایجاد شود.

ب- لخته:مهمترین وجدی ترین عارضه واریس است که در صورت عدم درمان فوری میتواند منجر به آمبولی حاد ریه وحتی مرگ شود.لذا تمام بیماران واریس در صورت تورم یکطرفه وشدید پا جهت رد لخته وریدهای عمقی سریعا باید به پزشک مراجعه کنند.

ج-نارسایی وریدی:یکی از عوارض شایع واریس است که به علت عدم تخلیه کافی خون از اندام تحتانی میتواند پاها دچار تورم وورم مداوم بالاخص بعد از ایستادن یا نشستن طولانی مدت ایجاد شود.

این بیماری به چه صورت قابل درمان است ؟

معمولا درمان واریس نیاز به بستری در بیمارستان ندارد.

الف-استفاده از جوراب واریس:طول وسایزجوراب واریس بسته به شدت بیماری وطول ان باید انتخاب شود.

بهتر است صبح که فرد از خواب بلند میشود تا شب قبل از خواب بپوشد یا حداقل تا زمانی که سرکار است پوشیده داشته باشد.

ب-درمراحل پیشرفته ممکنست لازم باشد با جراحی یا از روشهای کمتر تهاجمی مثل لیزر یابستن ورید با آندوسکوپی یا کاتتر استفاده کرد.

مقایسه بین جوراب های ضد آمبولی و جوراب های واریس
جوراب ضد آمبولی ، برای بیمارانی که نمی توانند تحرک داشته باشند و باید در تخت خواب بمانند طراحی شده است به عبارتی همان جوراب های سفیدی هستند که بعد از عمل های جراحی بیماران باید در بیمارستان استفاده کنند. این جوراب ها یک راه حل موقت و کم هزینه است که معمولاً برای بیماران در خانه های سالمندان و پس از جراحی برای جلوگیری از ترومبوز ورید عمقی استفاده می شود و اگر بیمار بتواند راه برود نیازی به استفاده از این جوراب ندارد بعبارتی پیاده روی و راه رفتن مانع لخته شدن خون می‌شود و آمبولی ایجاد نمی‌کند.

جوراب آمبولی برای فشاری که وارد می کنند درجه بندی خاصی ندارند و فقط فشرده سازی بین ۸-۱۸میلی لیتر جیوه را وارد می کنند، بنابراین برای درمان بیماری واریس کمکی نمی کنند و نباید بیماران در پیاده روی روزانه از این جوراب ها استفاده کنند.

در جوراب واریس های پیشرفته، پشتیبانی خارجی از دیواره های ورید فراهم می شود و در کنار عضله ساق پا کار می کند. جوراب های واریس گردش خون را بهبود می بخشند در حالی که به کاهش و کنترل تورم پا و مچ پا نیز کمک می کنند.

جوراب های واریس درمانی هستند و برای افرادی که تحرک دارند طراحی شده اند. منظور از فشرده سازی تدریجی این جوراب ها به این معنی است که در اطراف مچ پا فشار بیشتری وارد میکنند و این فشار به تدریج رو به بالای پا کاهش می یابد. این خاصیت ها می تواند به کاهش خطر DVT در بیمارانی که با هواپیما یا ماشین سفر می کنند کمک کند و علائم مانند تورم پا ، درد ، سنگینی ، خستگی ، درد ناشی از واریس را کاهش دهند و برای زنان باردار برای کاهش درد ناشی از واریس بسیار مفید است.

تفاوت جوراب واریس و آمبولی ، هدف:
اگرچه هر دو جوراب فشار تدریجی وارد می کنند ، اما توجه به این نکته مهم است که از نظر هدف متفاوت هستند. دلیل پزشکی پوشیدن آنها بهترین راه برای تمایز جوراب های ضد آمبولی از جوراب واریس است.

ولی جوراب واریس بر بهبود جریان خون تمرکز دارند و برای رفع نیازهای بیماران سرپایی طراحی شده اند. جوراب های واریس توسط پزشکان برای درمان بیماری هایی مانند ورم ، نارسایی مزمن وریدی ، واریس ، ترومبوز ورید عمقی ، ورم لنفاوی ، فلبیت ، لیپودرماتوسکلروز بسیار توصیه می شوند و حتی در دوران بارداری برای جلوگیری از تورم پا استفاده می شوند.

تفاوت دیگر در زنگ جوراب است، جوراب آمبولی رنگ سفید دارد و سر جوراب باز است تا بتوان جریان خون را اندازه گیری کرد اما جوراب واریس در طرح و رنگ‌های مختلفی در بازار وجود دارد.

تفاوت جوراب واریس و آمبولی ، سطح فشرده سازی:
یک تفاوت اساسی بین جوراب های ضد آمبولی و جوراب های واریس این است که در سطح فشرده سازی متفاوت هستند. سطح فشرده سازی هر دو جوراب اندازه گیری شده بر حسب میلی متر جیوه (mmHg) است.

بیشتر جوراب های ضد آمبولی دارای سطح فشرده سازی ۸ تا ۱۸ میلی متر جیوه هستند. این بدان معنی است که سطح فشرده سازی جوراب های ضد آمبولی کمتر از جوراب های واریس است. جوراب های ضد آمبولی نیز فشرده سازی تدریجی (از پایین به بالا) را ارائه می دهند. جوراب ها در اطراف مچ پا بسیار محکم هستند اما به تدریج به سمت زانوها بلند می شوند.
جوراب های واریس در چندین سطح فشار وجود دارد که از بیشتر موارد خفیف تا قوی است.

جوراب های واریس عمدتا در سه سطح فشرده سازی طبقه بندی می شوند: ۳۰ تا ۴۰ میلی متر جیوه ، ۲۰ تا ۳۰ میلی متر جیوه و ۱۵ تا ۲۰ میلی متر جیوه. مهم است که بیمارانی که به سطوح فشرده سازی بیش از ۳۰ میلی متر جیوه نیاز دارند ، ابتدا نسخه پزشک دریافت کنند. برخی از جوراب های فشاری تدریجی شده اند و برخی از آنها فشار یکنواختی را روی پا دارند.